Himalaya en Jaipur

Dag allemaal,

Weer een berichtje uit warm India: we hebben het koele manali achtergelaten en zijn nu in Jaipur waar we wachten op de trein naar Udaipur. We hebben zelfs nog tijd en tools gevonden om wat foto's up te loaden, dus je kan een stukje van onze reis meekijken! De afgelopen week hebben we in Manali gezeten: met semi-sleeper 16 uur van Delhi naar Manali. (En niet zomaar een... een heuze Volvo aldus de Indiers, wat ze dan ook minstens 10 keer met stickers op de bus plakken) Eenmaal daar aangekomen was het een heerlijke (hollandse) temperatuur.

's Avonds was er nog live muziek in een cafeetje en toen was het de bedoeling om lekker in de koelte te gaan slapen. Dat ging helaas niet zoals gepland: Floortje werd misselijk en koortsig en met de maag van Martijn was het ook niet 100%. De volgende dag lag Floortje de hele dag op bed in het Tiger Eye Guesthouse en Martijn regelde nog even dat de eerste trekking dag (de volgende dag...) wat minder intensief zou worden.

Twijfelend of we uberhaupt nog aan de tocht zouden beginnen hebben we het de volgende ochtend toch gedaan: Eerst een stukje klimmen en daarna samen met de gids/kok en de vier dragers in een pick-up de berg op. (we mochten niet meteen mee met de auto, want het was een nieuwe weg en daar mochten geen touristen op, voor geval dat het mis gaat: touristen hebben namelijk een verzekeraar die moeilijk doet als het mis gaat en indiers niet, daarvan maakt het natuurlijk niets uit als er wat mis gaat...)

En VIER dragers? ja, vier dragers, maar met twee tenten, eten, een backpack, slaapzakken, matjes, kookgerei loopt het aardig hard op. De jongste kwam uit Nepal, was 18 jaar en dit was z'n tweede tocht, hij wil later graag drager op de Mt Everest worden. Billy was onze gids en kok en komt uit een familie van bergbeklimmers. Toen alle spullen verdeeld waren begon de tocht. Voor Floortje kwam de energie van een banaan op lege maag, dus ook al was de eerste dag met ons slakkentempo een tocht van maar 2,5 uur, het viel zwaar!

Het eerste kamp was vlak bij een waterval nog tussen bomen en koeien (en kadavers...). Billy maakte heerlijke thee en toverde een Indiase maaltijd uit de metalen pannetjes, daarna vroeg slapen want we wilden de volgende dag aangesterkt zijn.

Dag twee begint met een strak blauwe hemel, we moeten beekjes overspringen via stenen of via bruggetjes waarvan je verbaast staat dat ze niet instorten terwijl je er over loopt. Vandaag gaat het een stuk beter: we komen op de kampplaats aan, maar besluiten nog een plek verder te gaan omdat er tijd en energie over is: daarom gaan we nog door naar een klein meertje op 3800 meter hoogte. Die avond slaat de hoofdpijn toe bij Martijn en daarom is het na een paar hapjes eten en een gezellig gesprek met Billy weer snel naar bed.

Dag drie bereiken we ons hoogste punt: 4300 m, maar hebben we geen noemens waardige dingen als paarden die naar beneden storten (als gleed Martijn wel 3 meter van de gletser naar beneden): kortom een prachtige tocht op de hoofdpijn na. Nadat we het eindpunt bereikt hadden pakten we de lokale bus terug naar Manali: een hobbelbus die langs ravijnen en door beken rijdt en die over een pas van 4000m rijdt op een manier waarbij je blij bent dat je uiteindelijk levend in Manali aankomt.

Na ons Manali avontuur weer terug in de sleeper-bus naar Delhi, waar we nog een paar uurtjes hebben voor de trein naar Jaipur vertrekt. Dus prima de tijd om naar het Mahatma Gandi Museum te gaan: het huis waar hij zijn laatste 144 dagen heeft doorgebracht voordat hij doodgeschoten werd. Een erg indrukwekkende plek met veel tegenstrijdige Indiase idealen, zoals het zogenaamd niet bestaan van kasten, het nastreven van duurzaamheid en eerlijkheid.

Gelukkig waren we ruim een uur te vroeg op New Delhi station, maar onze trein vertrok van Delhi station dus was het nog stressen naar het andere station, zeker omdat het even duurde voordat we het doorhadden dat onze trein toch echt niet op het bord ging verschijnen. Maar gelukkig ging alles goed: om 1 uur 's nachts komen we aan in Jaipur, na vermaakt te zijn door whiskey drinkende Indiaers die beweren dat toch echt alle indiase kinderen naar school gaan, dat kasten al lang nergens meer bestaan, dat iedereen heel goed engels kan in India, dat India in 20 jaar belangrijker is dan de VS, kortom: India is geweldig.

Vandaag een lekkere dag in Jaipur gehad: the pink city. Een mooie oude stad waarbij het navigeren soms toch iets wat lastig bleek (ondanks dat het de enige stadsdeel in india is met manhattan-straten). Ook nog even een begravenis stoet van de laatste telg van de Indiase Royal Family gezien en een uiteenzetting gehad dat als je sterrenbeeld niet bij elkaar past, dan je volgens Indiaers dan maar beter niet met elkaar kan gaan trouwen. (En dat daarom ook 99 procent van de indiase huwelijken slaagt?!? Dat moeten we in Nederland dus ook maar eens proberen, haha)

Nu racen we naar het station om op tijd te zijn voor de trein die vast weer 2 uur vertraging heeft! Groetjes uit een zonnig India (van die Monsoon merken we maar weinig).

Floor en Martijn